خرید بازی Castlevania Lords of Shadow 1 PS3 پلی استیشن 3

معرفی بازی Castlevania Lords of Shadow PS3

Castlevania: Lords of Shadow یک بازی اکشن-ماجراجویی محصول سال ۲۰۱۰ است که توسط MercurySteam توسعه یافته و توسط Konami منتشر شده است. این بازی در ۵ اکتبر ۲۰۱۰ برای پلی‌استیشن ۳ و ایکس‌باکس ۳۶۰ منتشر شد و نسخه رایانه شخصی آن در ۲۷ آگوست ۲۰۱۳ منتشر شد. این بازی یک نسخه بازسازی شده از مجموعه Castlevania است.

معمولاً ما در اینجا در Diehard GameFAN نقد و بررسی را با برخی از بازکننده‌های آزاردهنده شروع می‌کنیم که اساساً این است: "شاید بازی خوب یا شاید بد باشد: برای فهمیدن به ادامه مطلب بروید." الآن نه. من می‌خواهم نظر خود را درباره Castlevania: Lords of Shadow: از آن متنفرم بگویم.

بعد از سه لول اول، من اینطور گفتم: «از این بازی متنفرم. این چیز افتضاح است این فقط از هر نظر ضعیف طراحی شده است." اما بعد ایستادم و فکر کردم: "شاید فقط من هستم." من از پلتفرمرها متنفرم و این بازی 85% پرش پلت فرم و 15% مبارزه بود. کل ژانر کمترین مورد علاقه من در بازی است، بنابراین شاید این تنها تحقیر من نسبت به این ژانر بود که در راه است. بنابراین من با Jon Widro، ناشر ما که LoS را نیز بازی می‌کرد (و پلتفرمر‌ها ژانر مورد علاقه‌اش هستند) صحبت کردم، نظر او درباره بازی چیست.

در واقع، همه کارکنانی که با آنها صحبت کردم، به اندازه ای که نسخه PS3 یا 360 بازی را لمس کردند، از آن متنفر بودند. حتی Aaron Sirois که بازی‌های سبک God of War را می‌پسندد، آنقدر تحت‌تأثیر دمو قرار نگرفت که تصمیم گرفت تا زمانی که این بازی‌ها به مواد ارزان‌قیمت تبدیل نشود، به آن دست نزند.

با چنین گروه بسیار متنوعی از گیمرها، به ندرت پیش می‌آید که همه ما در مورد چیزی نظر یکسانی داشته باشیم، به خصوص در مورد متنفر بودن از چیزی. در واقع، تا کنون فقط دو بار اتفاق افتاده است: Daikatana و Leisure Suit Larry: Box Office Bust. این شرکت بسیار بدی است که باید در آن حضور داشت.پس آیا Castlevania: Lords of Shadow به بدی آن دو بازی فوق الذکر است؟ نه، واقعا اینطور نیست. بنابراین سوال واقعی این است که آیا LoS یک PoS است یا فقط یک بازی بی‌درخشش.

داستان بازی Castlevania Lords of Shadow پلی استیشن 3

Castlevania Lords of Shadow  یک راه‌اندازی کامل برای فرنچایز Castlevania است و اگر سری به اینجا می‌رود، پس این را آخرین بازی من در این سری در نظر بگیرید و من نامم را با خودم می‌برم از شما بسیار متشکرم. معمولاً من نسبت به داستان‌های Castlevania بسیار سست هستم، زیرا داستان همیشه در درجه دوم گیم‌پلی قرار می‌گیرد، اما وقتی یک بازی طولانی‌تر از برخی RPGS باشد کات سین بیشتری برای راه‌اندازی داشته باشد، آنگاه کمی انتقادپذیرتر خواهم بود.

Castlevania Lords of Shadow داستان یتیمی به نام گابریل بلمونت است که بزرگ شد، جنگجوی مقدس شد، عشق پیدا کرد، ازدواج کرد و سپس بیدار شد و متوجه شد که همسرش مانند یک اشراف فرانسوی معمولی سر بریده شده است. سپس گابریل نسبت به هر چیز دیگری در جهان کور می شود مگر اینکه همسرش ماری را به زندگی بازگرداند. در همان زمان، زمین به دلیل حصاری بین بهشت و زمین در تاریکی فرو رفته است.

 اکنون شر بر زمین حاکم است. چگونه این دو داستان به هم گره می خورند؟ به لطف یک مک گافین جادویی به نام ماسک خدا که توسط گروه سه گانه شیطان معروف به اربابان سایه به سه قسمت تقسیم شده است. ترکیب این نقاب ظاهراً به شخص قدرت خدا می دهد و حتی زندگی را به مردگان باز می گرداند. بنابراین، البته، گابریل از دوازده منطقه عبور می کند، و نزدیک به پنجاه لول از سکوی پرش و گهگاه رئیس برای رسیدن به هدفش مبارزه می کند. بله، این کل داستان بازی است.

هیچ توسعه واقعی شخصیت در بازی وجود ندارد. هر شخصیت به طور استثنایی کم عمق و دو بعدی باقی می ماند. گابریل هرگز به عنوان یک شخصیت رشد نمی کند. حتی با وجود صحنه‌های بی‌پایان که هر چند دقیقه یک‌بار اکشن را از بین می‌برند، گابریل هرگز شخصیتی غیر از یک ماشین قتل وحشی و غم‌انگیز مجرد پیدا نمی‌کند.

شما هرگز چیزی در مورد او یاد نمی گیرید - فقط اینکه او این ماسک را می خواهد. برای بقیه شخصیت های بازی هم همینطور. ماری هیچ شخصیتی ندارد جز اینکه یک شخصیت قدیس خالص باشد که از طرف دیگر گابریل را تشویق می کند. کلودیا یک تله پات لال است اما هرگز حتی فرصتی برای رشد شخصیت پیدا نمی کند.

بابا یاگا در دو لول ظاهر Castlevania Lords of Shadow می شود و سپس در روایتی به خاطر خدا او را بیرون از دوربین می کشند. نزدیکترین چیز به یک شخصیت با هر شخصیتی Zobek است، و این فقط به این دلیل است که او هر مرحله از بازی را روایت می کند، گاهی اوقات ظاهر می شود و در پایان یک مونولوگ بسیار طولانی دریافت می کند که برای گره زدن همه چیز به هم استفاده می شود.

یکی دیگر از بخش‌های وحشتناک این موضوع، «تغییرات شوک» احتمالی است که بازی با داستان می‌گیرد. شما می توانید همه آنها را از همان فصل اول بازی مشاهده کنید. حتی قبل از اینکه به اولین Lords of Shadow خود برسم، من و Widro در IM بودیم که داستان بازی را مسخره می کردیم و شرط بندی می کردیم که چه اتفاقی قرار است بیفتد.

ما همه چیز را درست انجام دادیم زیرا داستان چقدر بد روایت می شود و هر بیت چقدر آن را کلیشه ای می کند. واقعاً چه کسی ماری را کشت؟ شما باید در عرض پنج دقیقه پس از انجام بازی بدانید. چه کسی می خواهد پاشنه پا را بچرخاند؟ شما باید هر دوی آنها را تقریباً بلافاصله ببینید؟

سپس البته آخرین مرحله وجود دارد. گابریل مک‌گافین را متحد می‌کند و با دشمن سرسخت خود روبه‌رو می‌شود... فقط برای اینکه دشمن کمانی توسط یک مغز متفکر فوق‌العاده جدید با نام تجاری جدید که شما با آن مبارزه کنید، کشته شود. در حال حاضر، گفته می شود که مغز متفکر به همان اندازه شیطان است که شر است، اما شما این را از بازی نمی دانید.

او فقط ظاهر می شود، مرد بد را می کشد و سپس شما دو نفر با هم دعوا می کنید. تنها دلیلی که می‌دانید او خیلی بد است، به خاطر نام او و ارزش جهانی است که دارد. اگر آخرین رئیس او فرانک نام داشت، همه کسانی که این بازی را بازی می‌کنند همانجا می‌نشستند، "این احمقانه‌ترین %^^& تا کنون است."

پایان (های) نیز بسیار بد است. نه تنها آنها پر از مزخرفات انجیلی عجیبی هستند، بلکه پایان اول فقط... به پایان می رسد و شما در میان رفتن در آنجا می نشینید، «فکر می کنم او اینجا گریه می کند، اما هیچ صدایی به جز موسیقی نیست. بدنش فقط می لرزد. شاید او تشنج کرده است.» و "صبر کن، این احمقانه است، و جبرئیل را به معنای واقعی کلمه در بدترین جای ممکن قرار می دهد."

سپس اعتبارات بالا می‌آیند و شما می‌خواهید به خاطر گذراندن این کار به الاغ خود ضربه بزنید. بعد از تیتراژ پایانی بسیار گیرا پیدا می کنید که نه تنها وحشتناک است، بلکه یک شخصیت بسیار مرده را بدون هیچ توضیحی زنده کرده است و نه تنها آنچه برای گابریل اتفاق افتاده است، چیزی که من و ویدرو گفتیم احمقانه ترین چیز بود را نشان می دهد. بازی می‌توانست انجام دهد، بنابراین مطمئناً آن‌ها این کار را انجام دادند، اما به یک مرجع دراکول نیز اشاره کرد که چیزی بیش از این بود: «ببینید، این واقعا یک بازی Castlevania است؟ دیدن؟"

در کل، داستان Castlevania Lords of Shadow آنقدر بد بود که از ابتدا تا انتها یا هق هق می کردم، ناله می کردم یا می خندیدم. توسعه دهندگان و نویسندگان فقط نام هیولاهای تصادفی را انتخاب کردند تا به شخصیت هایشان بدهند، حتی اگر آنها کاملاً 180 از استفاده صحیح باشند. حتی من را در مورد Chupacabra شروع نکنید و این که چگونه در واقع یک کندر مرده نیست یا چگونه بازی نکرومانسرها را با لیچ و غیره ترکیب می کند.

تنها با قرار دادن یک خط در مورد هیولای واقعی در یک "واژه نامه"، نام این موجودات به صورت تصادفی انتخاب شد، زمانی که Konami تصمیم گرفت این بازی را به عنوان یک بازی Castlevania در حالی که قبلا در حال توسعه بود، بسازد. در مورد تنها کاری که بازی به درستی انجام داد این بود که از دراکول به جای دراکولا استفاده کرد و به معنای تعریف تحت اللفظی رومانیایی این کلمه بود تا استوکر کانت یا تساوی با ولاد تپس.

با این حال، چیزی که من واقعاً از آن متنفر بودم، اعتراف کونامی و مرکوری استیم به این است که پایان کلیف هنگر بازی وجود دارد، بنابراین برای دریافت پایان واقعی بازی، باید DLC نهایی بازی را خریداری کنید.

 بنابراین بله، شما باید برای محتوای اضافی که نوید توضیح دادن چیزها و ارائه یک نتیجه رضایت‌بخش را به شما می‌دهد، بالاتر و فراتر از آنچه در حال حاضر دارید، هزینه کنید؟ این یک تصمیم تجاری غیراخلاقی مرزی است.من تمام بازی‌های Castlevania را تا به حال بازی کرده‌ام و Lord of Shadows به راحتی از نظر داستانی بدترین است و از جمله داستان دیوانه‌کننده Time Reaper از Castlevania: Judgment.

گرافیک بازی Castlevania Lords of Shadow پی اس 3

این را در مورد Castlevania Lords of Shadow می گویم: این بازی دارای برخی از شگفت انگیزترین پس زمینه هایی است که من تا به حال در عنوان نسل بعدی دیده ام. به طور جدی، من از برخی از مناظر، قلعه ها، مناظر و مواردی از این دست در هیبت بودم. بازی از این نظر نفس گیر است و گاهی اوقات گابریل را در آنجا می ایستادم تا بتوانم منظره را تماشا کنم.

سپس هیولاها در بازی هستند. دقیقاً برعکس است یا انگار دو تیم توسعه کاملاً متفاوت روی این کار کار کرده اند. هیولاها وحشیانه بودند. به صراحت می توانم بگویم که این بازی بدترین طرح های گرگ و خون آشام را دارد که تا به حال در یک بازی ویدیویی دیده ام. من همه طرفدار مجوز هنری هستم، اما تقریباً مثل این است که افرادی که بازی را ساخته‌اند هیچ ایده‌ای نداشتند و فقط چیزها را به هم می‌کوبیدند تا زمانی که «خارجی» شد.

غول هایی با آندربایت های عظیم؟ چوباکابراها به عنوان شخصیت های کمیک؟ Ringwraiths درجه دو به عنوان "شمشیر داران". فقط خیلی بد بود بدتر از همه روسا بودند. هیچ یک از اربابان سایه ها تهدیدآمیز یا حتی جالب به نظر نمی رسید. کارمیلا شبیه یک مانکن در لباس بود و آخرین Lord of Shadows به نظر می رسید که او از یک تولید درام دبیرستانی است. فرقی نمی‌کند قصاب شیطانی یا یکی از دو تایتانی که با آن روبرو هستید، هیولاها یا افتضاح بودند یا وحشتناک.

حتی آخرین رئیس سورپرایز SWERVE ENDING هم ظاهر احمقانه ای داشت. آنقدر کارگردانی هنری با پس‌زمینه‌ها و تلاش کمی برای ساختن هیولاها وجود داشت (به جز یکی، که آخرین رئیس بازی است و دیدن آن بسیار عالی است) که بازی تکه تکه به نظر می‌رسید، به خصوص زمانی که یکی روی دیگری دراز کشیده بود.

با چرخاندن آونگ به عقب، کار انسان بسیار خوب است. خوب، خوب - کاراکترهای مرد به خوبی ساخته شده اند. ماری و کلودیا خوب هستند، اما گونه های کلودیا فقط عجیب هستند (همانطور که این واقعیت که او قرار است فانی باشد اما به نوعی قرن ها سن دارد) و ماری این جلوه آبی واقعا بد را در اطراف خود دارد تا نشان دهد که او یک روح است. گابریل، روستاها و زوبک همگی بسیار چشمگیر به نظر می رسند.

در پایان روز، شما پس‌زمینه‌هایی دارید که آرواره‌های خود را رها می‌کنند، برخی از بدترین هیولاهایی را که تا به حال در هر بازی ویدیویی دیده‌ام، و چند انسان زیبا دارید. اساساً، بازی دو چیز از سه چیز را به درستی دریافت می‌کند و تا زمانی که در دقت هیولا فوق‌العاده باشید، تصاویر LoS را واقعاً زیبا خواهید دید. (خنده دار، مایکروسافت ورد واقعاً به دلایلی به undead تصحیح شد. من را خیلی خوب می شناسد.)

صداگذاری و موسیقی بازی Castlevania Lords of Shadow پی اس تری

هر زمان که کسی برای اولین بار در مورد Castlevania Lords of Shadow صحبت می کند اولین چیزی که به نظر می رسد این است: "OMG! پاتریک استوارت راوی داستان است.» که او هست. او همچنین نقش Zobek و سومین Lord of Shadow را بازی می کند.

متأسفانه استوارت در بیشتر بازی‌ها از آن استفاده می‌کند، به‌ویژه در صحنه‌هایی که شخصیت باید بسیار متحرک باشد. در عوض ژان لوک پیکارد بیش از هر چیز دیگری نقش بن اشتاین را به ما می دهد. باید اعتراف کنم که در اینجا واقعاً ناامید شدم زیرا امیدوار بودم استوارت نقش بازیگری خود را در اینجا نشان دهد.

بقیه بازیگران به همان اندازه معروف هستند اما به همان اندازه چوبی هستند. نقش گابریل بلمونت را رابرت کارلایل بازی می‌کند که بیشتر برای نقش دکتر نیکلاس راش در Stargate Universe شناخته می‌شود یا مجموعه Hamish MacBeth مجموعه با همین نام است. جیسون آیزاکس با نام مستعار لوسیوس مالفوی با چند خط منسوب به دراکولا و غیره کارهای قابل قبولی انجام می دهد.

شاید همه با آن تماس گرفتند زیرا به آن به عنوان "فقط" یک بازی ویدیویی نگاه کردند یا فیلمنامه را خواندند و متوجه شدند که چقدر وحشتناک است. بهترین بازیگر این دسته به راحتی الکساندر میکیچ در نقش پان بود، زیرا او در واقع برخی از احساسات را در صدای خود قرار داد. بدترین بازی، تساوی سه طرفه بین اما فرگوسن در نقش کلودیا، و کارپف در نقش بابا یاگا و هر کسی که صدای چوپاکابرا را انجام داد بود.

 این سه نفر مخصوصاً رنده می‌کردند، زیرا در هیچ لولی که بودند سکوت نمی‌کردند و شما فقط می‌خواستید به آنها مشت بزنید، مثل سگی که در داک هانت هستند. پس آره. Mercurysteam بازیگران خوبی را جمع آوری کرد، اما همه آنها بازی های متوسطی تکان دهنده را در سراسر صفحه ارائه دادند که فقط به عمیق تر شدن درجه ناامیدی من از بازی کمک کرد.

موسیقی بازی Castlevania Lords of Shadow، که بسیار خوب است، همچنین هیچ جا به اندازه آنچه در تقریباً هر بازی Castlevania ساخته شده دیده‌ایم، چشمگیر نبود. به نظر خشن‌تر از آنچه که می‌خواهید به نظر نمی‌رسد، چون باز هم، امتیاز فوق‌العاده است، اما با توجه به اینکه نمی‌توانم آخرین باری را به یاد بیاورم که بازی Castlevania نامزد دریافت جایزه «موسیقی متن سال» نداشته است، Lords of Shadow در مقایسه با آن کمرنگ می‌شود. . با این حال، امتیاز واقعاً دلیل کافی برای دنبال کردن نسخه کلکسیونی بازی است ... تا زمانی که مایل باشید یک بازی نامرغوب برای همراهی با آن تهیه کنید.

باز هم، اگرچه قطعاً در تمام جنبه‌های شنیداری بازی فضایی برای بهبود وجود داشت، آنچه در اینجا وجود دارد برای کارهای دولتی به اندازه کافی خوب است. نه صداپیشگی و نه موسیقی متن فیلم امسال هیچ جایزه ای نخواهند برد، اما در بیشتر موارد به اندازه کافی خوب عمل می کند تا فرد را سرگرم کند.

گیم پلی بازی Castlevania Lords of Shadow Playstation 3

اینجا واقعاً جایی است که Castlevania: Lords of Shadow به جهنم می رود. به بیان مجازی، یعنی. با این حال، رفتن به جهنم واقعی اتفاق می افتد. من LoS را با سه کنترلر مختلف روی دو PS3 مختلف امتحان کردم و نتیجه یکسان بود – کنترل‌های شلخته و نامناسب با تاخیر قابل‌توجه بین ورود فرمان و عملکرد روی صفحه، و همچنین مشکلات تشخیص برخورد، زوایای وحشتناک دوربین و فقط ضعیف موتور طراحی شده از ابتدا تا انتها درست مانند احساسات اولیه من در مورد نفرت از بازی، فکر کردم، "هی، شاید فقط من باشم."

اما کنترل‌های کند پاسخگو مشکلی بود که به نظر می‌رسید همه با آن روبرو هستند و خدا می‌داند که به نظر می‌رسد هیچ‌کس از زوایای دوربین یا حتی برخی از انتخاب‌های طراحی مرحله در این بازی راضی نیست (Titan Graveyard کسی؟ اوه.). از نظر گیم پلی واقعی و کیفیت موتور، Lords of Shadow از هر نظر بسیار وحشتناک بود.

پس بیایید با کنترل ها شروع کنیم. گفتم آنها تنبل هستند، بله؟ خوب تاخیر بسیار قابل توجهی در کنترل وجود دارد. اکنون من در درجه اول با مبارزان دو بعدی و SHMUPS بازی می کنم، بنابراین می دانم که چقدر حیاتی است که یک بازی در این زمینه عقب نماند. با Lords of Shadow بین فشار دادن دکمه و تأثیر آن بر روی صفحه می توان تا نیم ثانیه تأخیر داشت.

 حالا ممکن است زیاد به نظر نرسد، اما دلیل اصلی مرگ شما خواهد بود، به خصوص در بخش‌های پلتفرم یا در یک نبرد بسیار بزرگ بر روی دشواری‌های بالاتر. به عنوان مثال، اگر یک جنگنده یا شلیک به آن‌ها آنقدر فاصله بین کنترل و اثر داشت، بازی هرگز در بازار عرضه نمی‌شد.

همچنین مشکلات تشخیص دکمه وجود دارد که جدا از تاخیر است. این فقط با چوب های آنالوگ در بازی Castlevania Lords of Shadow اتفاق می افتد. گاهی اوقات شما یک بار فشار می دهید ... و شخصیت دو بار بالا می رود. این می تواند در برخی شرایط شما را به قتل برساند. در مواقع دیگر باید دو یا سه بار فشار دهید و شخصیت همچنان تکان نمی خورد.

باز هم این می تواند شما را بکشد. حتی نمی توانم به شما بگویم که چند بار در بازی قسم خوردم و دو بار ضربه زدن به چوب آنالوگ را نادیده گرفتم تا بتوانم بدوم یا جایی که در عوض روی صفحه کلیک کرده ام و کاراکترم تلاش می کند جذب انرژی جادویی که وجود نداشت عدم وجود کنترل‌های واکنش‌گرا یک مشکل بزرگ در نسخه PS3 بازی است و اگرچه هنوز هم می‌توانید با این نقص بزرگ بازی را پشت سر بگذارید، به این دلیل است که در نهایت تشخیص ضعیف بازی را جبران خواهید کرد و همچنین به برخی از آنها فحش می‌دهید.

تا زمانی که ما در حال پرش پازل هستیم، Castlevania Lords of Shadow  از مشکلات معمولی که گریبانگیر پلتفرم‌های سه بعدی می‌شود رنج می‌برد. شما می دانید من در مورد چه چیزی صحبت می کنم. زوایای وحشتناک دوربین که در بعضی مواقع نمی توانید شخصیت یا حریفان خود را ببینید، پرش هایی که گاهی باعث می شود و گاهی کوتاه می آیند، حتی زمانی که دقیقاً در همان نقطه هستید و دقیقاً از همان دکمه استفاده می کنید.

 اگرچه مورد دوم یک ایراد جزئی است، اما زوایای دوربین در این بازی بسیار بد است. گاهی اوقات آنها ناخوشایند هستند، گاهی اوقات شما در نقطه ای قرار می گیرید که دوربین هول می کند و یک چرخش ثابت 360 انجام می دهد تا زمانی که حرکت کنید، و گاهی اوقات دوربین روی چیزی غیر از عملی که در حال انجام است متمرکز می شود و شما را مجبور می کند حدس بزنید کجا هستید. در واقع هستند. باز هم، این یک بازی بد طراحی شده است و همه این مسائل در یک مشکل غول پیکر ترکیب می شوند.

مبارزه نیز می تواند مشکل ساز باشد. می‌بینید که Mercurysteam حرکات زیادی را در بازی گنجانده است - بسیار بیشتر از آنچه که هر کسی نیاز دارد. اما آنها تقریباً همه چیزهایی هستند که باید قفل آنها را باز کنید و اگر به دنبال یک تروفی خاص هستید، باید همه آنها را بدست آورید.

با این حال، به دلیل مشکل کنترل، تاخیر و مشکلات تشخیص دکمه که قبلا ذکر شد، همراه با این واقعیت که اکثر این حرکت‌ها دارای طرح‌های ورودی بسیار مشابه هستند به این معنی است که بسیاری از مواقع حرکتی غیر از آنچه می‌خواهید انجام می‌دهید. به. انگار به خاطر خرج کردن امتیازات تجربه‌ای که به سختی به دست آورده‌اید، مجازات می‌شوید، و این جالب نیست.

از اتفاقات سریع هم متنفر بودم. اکنون معمولاً از اکثر بازی‌های QTE متنفرم، Castlevania Lords of Shadow آنها را به بدترین شکلی که تا به حال در یک بازی دیده‌ام انجام می‌دهد. مطمئناً گاهی اوقات این یک کار فشرده کردن دکمه است، اما بیشتر QTE با دو دایره بسیار شفاف انجام می شود و شما باید منتظر بمانید تا یکی از دیگری عبور کند و سپس روی هر دکمه ای که مناسب می دانید گیر کنید.

 مشکل این موضوع مربوط به خود رویداد نیست، بلکه این واقعیت است که رنگ این رویدادها، و در نتیجه خود دایره‌ها، می‌توانند به راحتی توسط تصاویر پس‌زمینه پنهان شوند، به خصوص زمانی که در طول یک فیلم سینمایی باشد. فلاش نور یا ابری دقیقاً به همان رنگ دایره است و اولین باری که این کار را انجام می‌دهید دچار مشکل می‌شوید، مخصوصاً در مقابل رئیس‌ها، QTE یک موقعیت موفقیت یا نصب خودکار است.

چندین باگ در بازی Castlevania Lords of Shadow وجود دارد، اما آنها جزئی هستند. اینها شامل یخ زدن گابریل در وسط پرش، گیر افتادن در مکان‌ها، چرخیدن مکرر به اطراف یا تشخیص مشکلاتی است که می‌آیند و می‌روند، مانند تلاش برای جابه‌جایی کاراکتر خود در جای خود برای پرش، اما گابریل طوری رفتار می‌کند که گویی دیواری وجود دارد فقط برای داشتن او. بتوانید چند ثانیه بعد پیشرفت کنید. همه چیز در Lords of Shadow لکه‌دار است و با نیمه‌الاغ‌ها مواجه می‌شود، مخصوصاً وقتی با لژیون بازی‌هایی که این عنوان از بین می‌رود مقایسه می‌شود.

 من فکر می‌کنم دی‌جی وقتی پنج‌شنبه داشتیم صحبت می‌کردیم، بهترین خلاصه‌اش را می‌کرد: «اگر این بازی نام Castlevania را نداشت، هیچ‌کس به آن نمره مثبت نمی‌داد و همه به آن ضربه می‌زدند». خیلی درسته واقعا کل موتور نیاز به تعمیر اساسی دارد. بسیاری از مشکلات ذکر شده جزئی هستند، اما وقتی مشکلات جزئی زیادی دارید، همه چیز به سرعت جمع می شود.

یکی از چیزهایی که در مورد پلتفرمرها متنفرم، توهم ارزش تکرار است. این بازی‌ها شما را مجبور می‌کنند تا لول قبلی را دوباره بازی کنید تا آیتم‌ها یا مکان‌هایی را که قبلاً نمی‌توانید به آن‌ها دسترسی داشته باشید، دریافت کنید. Lords of Shadow نیز از این قاعده مستثنی نیست، زیرا در صورت تکمیل شدن باید حداقل دو بار در هر مرحله بازی کنید.

شما باید پس از به پایان رساندن آن به هر لول برگردید تا یک «آزمایش» را تحمل کنید، که یک ارسال ویژه است که علاوه بر اتمام مراحل معمولی، برای انجام آن باز می شود. با این حال، بسیار بد است که تمام این شرایط را در بازی اصلی خود برآورده کنید زیرا اولین بار برای رسیدن به هدف به حساب نمی آید.

 باز هم، بازی تماماً شما را مجبور می‌کند تا به جای پاداش دادن به شما برای انجام کاری فوق‌العاده در دفعه اول، بار دوم را طوری بازی کنید که انگار یک مجازات است. همچنین باید در لول خاصی بازی کنید تا جواهراتی را که دفعه اول غیرقابل دسترس بودند به همراه «Ars Brotherhood» به دست آورید که به شما امکان می‌دهد موارد خاصی مانند آب مقدس، پری و خنجرهای نقره‌ای را حمل کنید.

با این حال، هیچ کدام از اینها واقعاً ارزش تکرار مجدد ندارند، زیرا هر رتبه ای کاملاً خطی است و همه چیز همیشه به همان روشی که قبلاً انجام می‌شد آشکار می‌شود - فقط می‌توانید حدود سه درصد محتوای بیشتری در مرحله انتخابی دریافت کنید. حتی آزمایش‌ها شامل انجام کارهایی است که قبلا انجام داده‌اید، فقط با قوانین و مقررات جدید.

 این مقدار بازپخش واقعی نیست - باعث ایجاد OCD می شود.اکنون علاوه بر این دلایلی برای بازگشت به بازی وجود دارد - که همه آنها مبتنی بر جایزه هستند. غنائم به اتمام رساندن چیزها در رتبه سختی جدید وجود دارد که پس از به اتمام رساندن  بازی، قفل را باز می کنید.

غنائم برای باز کردن قفل همه چیز در Castlevania Lords of Shadow وجود دارد، که نمی‌توان آن‌ها را در یک بازی انجام داد، مگر اینکه بارها و بارها رفتن به همان لول را برای امتیازهای تجربه اضافی بخشی از یک بازی «تک» حساب کنید. حتی یک تروفی برای به دست آوردن 100000 امتیاز تجربه وجود دارد که مانند تروفی باز کردن قفل، اگر فقط در بازی بدون تکرار هیچ لولی زیپ کنید، نمی توانید آن را انجام دهید. باز هم، برای من، هیچ یک از اینها به عنوان ارزش تکرار به حساب نمی آید. این فقط تکرار اجباری است اما حداقل چیزی برای بازگشت وجود دارد.

هیچ دلیلی وجود ندارد که پس از اتمام، بازی را دوباره پخش کنید، مگر اینکه واقعاً به غنائم علاقه مند باشید، اما اگر این کار را انجام دادید، حداقل یک گزینه انتخاب مرحله، چهار تنظیمات دشواری و یک پوسته مار جامد برای بازی دارید.

تعادل

Castlevania Lords of Shadow  چهار تنظیمات سختی مختلف دارد که یکی از آنها باید باز شود. باز کردن بسیاری از بازی های دیگر وجود دارد که افزایش قابل توجهی در چالش برای هر لول وجود دارد. البته چالش محدود به این است که گابریل آسیب کمتری وارد کند و دشمنان بسیار بیشتر انجام دهند، اما این اشکالی ندارد.

همچنین، صرف نظر از اینکه esquire (ساده‌ترین) یا paladin (سخت‌ترین) را انجام می‌دهید، همان پایان را دریافت می‌کنید، بنابراین گیمرهای با هر مهارتی برای اتمام بازی «پاداش» دریافت می‌کنند. مشکلات در این واقعیت نهفته است که به دلیل کنترل‌های نامرغوب، کنترل‌های ضعیف و طراحی درجه عجیب، چالش در همه جا وجود دارد. این بازی در واقع آنطور که به نظر می رسد در رومینگ رایگان 3 بعدی نیست، اما در واقع یک بازی اسکرول 2.5 بعدی با پس زمینه 3 بعدی است، بنابراین در مورد اینکه واقعاً می توانید به کجا بروید محدود خواهید شد.

این بیت آخر چیز بدی نیست مگر برای لولی که مسیری که باید انتخاب کنید به دلیل زوایای دوربین واقعاً قابل رویت نیست، در حالی که چیزی که کاملاً مانند یک مسیر به نظر می رسد در واقع فقط تصاویر پس زمینه است و بنابراین وقت خود را صرف فکر کردن می کنید. این مشکلات رایج دوربین و تشخیص وحشتناک بازی است که شما را از گرفتن یک دست نگه دارید یا یک نقطه دست و پنجه نرم می کند.

یکی دیگر از چیزهای عجیب در Castlevania Lords of Shadow این است که رئیس ها بسیار راحت تر از حریفان هستند. من کار سخت تری داشتم که بگوییم، دوجین دروگر (دشمنانی که سلامت کمی دارند اما صدمه دیوانه کننده ای وارد می کنند) بر سر خود شاهزاده تاریکی که در واقع ساده ترین نبرد در کل بازی بود تا زمانی که شما کوررنگی ندارید. به نظر من رهبر گرگینه ها و رهبر خون آشام ها به طرز خنده داری راحت هستند، جایی که تنها چالش زمانی بود که آنها گله هایی از علوفه توپ را برای کمک به آنها فرستادند.

همه باس‌ها با یک الگوی آسان از زدن سه ضربه شلاق سنگین و سپس انجام یک رول دفاعی قابل شکست بودند، زیرا زمان آن است که بعد از آن ضربه بزنند. هر کس. در هر تنظیم سختی. فقط در لولی سخت بیشتر طول کشید. اگر ضربه می خوردم، فقط از جادوی نور استفاده می کردم تا با کشتن افراد رتبه بندی شده، خودم را درمان کنم.

 شما یک سلاح ضد باس خاص به نام کریستال تاریک دارید که شیطانی را با سینه‌های باز و بزرگ احضار می‌کند (هنوز نمی‌دانم چرا در آنجا هست، مگر اینکه بگوید: «به خدا ما آن رتبه M را می‌خواهیم!») که یک چهارم از آن را حذف می‌کند. زندگی آنها. من هرگز نیازی به استفاده از آن در کل بازی نداشتم زیرا الگوهای هوش مصنوعی همیشه یکسان بودند و اجتناب از آن آسان بود. چالش در Castlevania Lords of Shadow تنها زمانی رخ می دهد که شما توسط گروهی از دشمنان به طور دسته جمعی و حتی در آن زمان فقط به دلیل آسیب دیدگی مورد اصابت قرار می گیرید.

سپس سه تایتان در بازی وجود دارد. اینها در واقع سخت تر از رئیس هستند، که برای من معنی ندارد. بله، این یک ریپ آف از God of War و حتی Shadow of the Colossus تا حدودی است و فقط آخرین مورد دلیلی برای حضور آنها در بازی یا منطقی برای وجود آن نشان می دهد، اما این نبردها واقعاً پیچیده هستند. سکوی پرش مبدل به عنوان مبارزات رئیس.

 شما فقط از موجودات به بالا می پرید و گهگاه به یک رویداد سریع ضربه می زنید یا انجام می دهید. اینها سخت نبودند - فقط طولانی و کسل کننده بودند. مانند بسیاری از Lords of Shadow، اینها تلاشی برای بازسازی چیزی از عنوان بهتر دیگری بودند و در عوض به هیچ وجه به کیفیت آن بازی‌های دیگر نزدیک نبودند.

من در مورد QTE در بخش گیم‌پلی Castlevania Lords of Shadow تعجب کردم، اما صادقانه بگویم، هیچ چیز بیشتر از انجام یک QTE در سینماتیک، یک بازی را نامتعادل نمی‌کند. مگر اینکه بازی Heavy Rain باشد، زیرا کل بازی سینماتیک است. وقتی به یک صحنه کات شده می‌رسم، می‌خواهم از جلوه‌های بصری لذت ببرم و باز شدن صحنه را تماشا کنم. با LoS، در عوض با داستان سرایی وحشتناک استقبال می‌شدم و نیاز داشتم که در تمام آن‌ها پیشی بگیرم، فقط در صورتی که QTE روی من آشکار شود. این نه سرگرم کننده است و نه لذت بخش. این مانند یک لانه اژدها واقعا بد است.

در نهایت سرعت بازی وجود دارد. به نظر من، این بدترین بخش بازی است، زیرا در همه جا وجود دارد و بازی در نهایت احساس می کند که بدون هیچ قافیه یا دلیلی به هم ریخته شده است. اکنون من در مورد این واقعیت صحبت نمی کنم که برخی از فصل ها دارای شش یا هشت لول و برخی دارای یک یا دو رتبه هستند، بلکه بیشتر. چند دقیقه بازی می کنید، سپس یک صحنه کات می گیرید که جریان را قطع می کند.

 اغلب این کات سین فقط مناظر را نشان می دهند و هیچ کارکرد واقعی ندارند. آنها زیبا هستند اما بی معنی هستند و در واقع لذت بازی را از بین می برند. همه این‌ها می‌توانست بهتر توسط تیم جمع‌آوری شود و من مطمئن نیستم که Mercurysteam می‌خواست به نقاط قوت خود (تصاویر بصری) بازی کند یا آنها واقعاً سرنخی از سرعت بازی ندارند.

 با توجه به اینکه این یک مشکل در Scrapland و Clive Barker's Jericho بود، احتمالاً این دومی یا «سبک» آنها در انجام کارها است. مشکل سرعت در یک سوم آخر بازی بهتر می شود، اما برای یک سوم اول بسیار افتضاح است و دلیل کافی یا برخی افراد برای حذف کامل بازی خواهد بود.

بنابراین بله، یک صفحه و نیم مشکل تعادل. خیلی بد است وقتی به آن نگاه می کنید. در حقيقت، بيشتر اين مسائل، بحثهاي جزئي هستند. فقط این است که آنها به سرعت جمع می شوند و با مشکلات گیم پلی ترکیب می شوند تا تجربه ای ضعیف به شما بدهند.

اصالت

بسیار خوب، حتی قبل از انتشار LoS، مردم می‌گفتند که بازی کاملاً فاقد اصالت است و God of War را از بین برده است. خوب، این کاملاً درست نیست. در واقع، این بازی در واقع از لحاظ کنترل‌های خاص، برخی از مراحل پلتفرمینگ و حتی بیشتر داستان تا پایان بازی، دانته اینفرنو را از بین می‌برد. اکنون Dante’s Inferno یک خدای جنگ بود و از آنجایی که LoS یک دوزخ دانته است، که در واقع Castlevania Lords of Shadow را به عنوان God of War درجه سوم تبدیل می کند.

همه چیز و همه چیز در مورد این بازی از چیز دیگری جدا شده است. راوی بیت ها و حتی پیچ و تاب که بازی با آن پیش می رود؟ دقیقاً از Icewind Dale گرفته شده است. هوم اکنون می خواهم پاتریک استوارت صدای Belhifet را دوباره صدا کند. داستان با گابریل و زوبیک می پیچد؟ برگرفته از هر قسمت از Pro Wrestling in the Attitude era، ترجیحاً توسط وینس روسو. گیم پلی بازی؟

تقریباً تماماً از God Of War 3 و Dante’s Inferno گرفته شده است. داستان؟ دوزخ دانته. تیتان ها؟ به طور کامل از Shadow of the Colossus به سرقت رفته است. دومین رئیس آخر؟ قلمروهای فراموش شده تنها چیزی که در واقع اصلی است یا به طور آشکار از یک بازی بهتر گرفته نشده است، بازی استراتژی «جنگ خون آشام ها» است که در واقع نقطه برجسته کل بازی برای من بود.

به عنوان یک نکته جانبی، کلید تسلط بر بازی این است که هرگز BTW نکرومانسر خود را حرکت ندهید. دفاعی بازی کنید این افزونه کوچک و قابل باز شدن تنها دلیلی است که Castlevania Lords of Shadow در این دسته کاملاً بی ارزش نیست.

اعتیاد آور بودن

ببین، این بازی برای من نبود. اتفاقاً به هر پیوی حیوان خانگی من در بازی ضربه زد. کنترل های لاگی؟ بررسی. پلتفرمینگ خیلی زیاده؟ بررسی. باس فایت های فوق العاده آسان؟ بررسی. QTE در کات سین خورده؟ بررسی. معماهایی که فقط برای طولانی‌تر کردن بازی درون پازل ریخته می‌شوند و هیچ ارتباط واقعی با داستان ندارند یا هیچ منطقی مانند قلعه خون آشام‌ها با پازل‌های خورشیدی برای دور زدن ندارند؟

یک داستان ضعیف نوشته شده پر از تناقضات و شخصیت های دو بعدی؟ بررسی. مشکلات سرعت؟ بررسی. عدم اصالت؟ بررسی. در تلاش برای مجبور کردن گیمرها به خرج کردن پول بیشتر برای محصول خود، پایان واقعی بازی را به عنوان DLC خودداری می کنید؟ بررسی. با در نظر گرفتن تمام این موارد، می توانید تصور کنید که از ابتدا تا انتها با Lords of Shadow میزان فحاشی از دهان من خارج می شود.

 برای سرگرمی و حفظ سلامت عقلم، شروع کردم به پست کردن ویدیوهایی از اشکالات و مشکلات "معموم" بازی در فیس بوکم که حتی افرادی که فکر می کردند بازی خوب است می گفتند: "بله، من نمی توانم از آن دفاع کنم." اکنون من مطمئن هستم که برخی از افراد سعی می کنند با "تو به وضوح از بازی لذت بردی" ترول کنند، که رد استانداردی است از سوی افراد نابالغ و بسیار تدافعی که نمی توانند قبول کنند که کسی نظر خود را در مورد یک قطعه به اشتراک نگذارد.

سرگرمی های الکترونیکی با این حال، با توجه به اینکه من در مورد آسان بودن LoS حتی با ایرادات بی شمار صحبت می کنم و تقریباً کل بازی را 110 درصد تکمیل کرده ام، چیزی به من می گوید که این اظهارات توسط افرادی گفته می شود که بررسی واقعی را نخوانده اند و فقط رفته اند. به بخش امتیازدهی با این اوصاف، اگر به همان اندازه که من از آن متنفر بودم، بازی را دوست داشتید، هیچ اشکالی ندارد که نظر شما با نظر من متفاوت باشد و من با احترام مخالفم.

بنابراین با در نظر گرفتن تمام این موارد، ممکن است تعجب کنید که من در سه یا چهار جلسه بازی Castlevania Lords of Shadow را شکست دادم. مطمئناً باید بعد از هر فصل استراحت می‌کردم تا از عصبانیت خودداری کنم، اما می‌خواستم به بازی ادامه دهم زیرا امید زیادی داشتم که اوضاع بهتر شود. راستش یک سوم اول بازی یکی از بدترین تجربه های بازی بود که امسال داشتم.

سومین سوم کمی بهتر و سومی آخر یا بسیار بهتر بود (نبرد نهایی تایتان) یا عجیب (قبرستان تایتان و نبرد باس فینال بی‌درخشش و به طرز رقت‌انگیزی). همانطور که در مورد سرعت، کیفیت او از بازی در همه جا بود. با این حال، مانند بسیاری از گیمرها، به خاطر عشقم به فرنچایز Castlevania، آن را تا انتها ادامه دادم. این شبیه به شان مدسون خودمان و تجربیات وحشتناک غم انگیز او با Final Fantasy XIV است. پس اعتیادآور بود؟ تا حدی، اما فقط به دلیل عشق من به مجموعه و کینه توزی من برای بازی باعث شد من ادامه دهم.

عامل تجدید نظر

می‌دانید که معمولاً با یک بازی Castlevania می‌گویم: «نام فرنچایز به تنهایی این بازی را به اکثر گیمرهایی که آن را انتخاب می‌کنند می‌فروشد.» اما در اینجا، این کاملاً درست نیست. بالاخره من از بازی خوشم نیومد. هیچ کس از کارکنان اینجا در Diehard GameFAN بازی را دوست نداشت. همه کسانی که با آنها صحبت کرده ام فکر می کنند که بازی در بهترین حالت فراموش شدنی و متوسط است.

حالا با این گفته، هر بازی مورد علاقه یک نفر است، مهم نیست که دیگران چقدر آن را بد می دانند. همچنین، حتی محبوب‌ترین بازی‌ها نیز لشکر مخالفانی دارند که از این عنوان متنفرند. شکی نیست که Castlevania Lords of Shadow فروش خوبی داشت و من حتی کمتر شک دارم که گیمرهایی وجود دارند که می‌توانند مشکلات بی‌شمار این بازی را پشت سر بگذارند و هنوز هم از آن لذت می‌برند.

بخشی از آن ممکن است این باشد که آنها به راحتی راضی می شوند، بخشی از آن ممکن است عشق غیرتمندانه به همه چیزهای Castlevania باشد، و بخشی از آن ممکن است این باشد که آنها فقط از بازی به خاطر آنچه که هست، زگیل و همه چیز لذت برده اند. جهنم، من کودلکا را دوست دارم و خدا می‌داند که تعداد کمی از مردم ایالتی این بازی را بازی کرده‌اند... خیلی کمتر از آن لذت برده‌اند.

اگرچه تمام انتقادات من از Castlevania Lords of Shadow نه تنها شایسته است، بلکه توسط بسیاری از گیمرهای دیگر که این بازی را بازی کرده اند نیز مستند شده است، اما در نهایت کافی است که خدای جنگ و دوزخ دانته باشند که طرفداران سرسخت آن بازی ها یا Castlevania به طور کلی می تواند راه خود را از طریق این چیز بازی کند؟

 آیا نگهبانی برای بسیاری از آن گیمرها خواهد بود؟ نه، احتمالاً نه، اما آن‌ها به خوبی از آن بهره خواهند برد، و این چیزی است که اهمیت دارد. با این حال، وقتی صحبت از آن به میان می‌آید، قطعاً این یکی از بدترین بازی‌های CV در تمام دوران توسط طرفداران و/یا تاریخ‌دانان این سری محسوب می‌شود.

متفرقه

Castlevania: Lords of Shadow، برای من، سواری جالبی بوده است که در یکی از آن غرق‌های قطار که نمی‌توانی از آن دور نگاه کنی به اوج خود رسید. کونامی از توسعه‌دهنده‌ای استفاده کرد که به خاطر ساخت بازی‌های متوسط شهرت داشت و امیدوار بود که فقط بر اساس نام فرنچایز و گرافیک، گیمرها را دوست داشته باشد.

بازی تصمیم گرفت که از همه چیزهای معمولی که در وهله اول باعث محبوبیت Castlevania شده بود اجتناب کند و سعی کند خود را به جمعیت God of War بفروشد. شما داستانی دارید که توسط افرادی نوشته شده است که کوچکترین ایده ای از کاری که انجام می دهند یا حتی دانش یک دانش آموز راهنمایی از هیولاها و/یا دراکولا ندارند.

شما یک بازی دارید که در آن به خوبی مستند شده است که کونامی به دلیل مشکلات کیفی، Mercurysteam کار روی عنوان را متوقف کرد و کوجیما را وارد کرد تا اساساً پروژه را نجات دهد، و همچنین این واقعیت که Castlevania Lords of Shadow هرگز قرار نبود یک بازی Castlevania باشد. تنها بخشی از راه توسعه به یکی تبدیل شد.

 همه علائم هشدار دهنده مبنی بر اینکه این بازی قرار است مطابق با استانداردهای معمول Castlevania نباشد وجود داشت، اما همه آنها را نادیده گرفتند. از جمله خودم خوب، ما آنچه را که لیاقتش را داریم دریافت می‌کنیم و این واقعیت که همه ما چشممان را بر روی مدیریت کونامی با این عنوان بسته‌ایم و همچنان MSRP کامل را برای این موضوع هزینه کرده‌ایم، گویای چیزهای زیادی است.

در نهایت Castlevania Lords of Shadow یک بازی وحشتناک یا حتی بد نیست. اما این بازی کاملا ضعیف است، چه آن را با بازی‌های قدیمی‌تر و بهتری مقایسه کنید که آشکارا از آن‌ها سرقت ادبی می‌کند، با سایر ورودی‌های سری Castlevania، یا فقط آن‌طور که منتقدان باید انجام دهند، بازی را زیر نظر منتقدان قرار دهید. اگر از این چیز لذت می بردید، قدرت بیشتری برای شما وجود داشت، اما در مورد من، این ممکن است آخرین میخ در تابوت Castlevania برای من باشد. این باعث می‌شود که من برای راه‌اندازی مجدد Devil May Cry نیز کمی ترس داشته باشم.

نمرات
داستان: بد
گرافیک: خوب
به نظر خوب میاد
کنترل و گیم پلی: بد
ارزش تکرار: متوسط
تعادل: ضعیف
اصالت: وحشتناک
اعتیاد آور بودن: متوسط
عامل تجدید نظر: متوسط
متفرقه: فقیر
امتیاز نهایی: بازی زیر میانگین!

جمع بندی

Castlevania: Lords of Shadow بیشتر هیولای فرانکشتاین است تا دراکولا. به هر حال، این یک موجود تکه‌کاری است که از تکه‌هایی از بازی‌های دیگر و بهتر ساخته شده و تلاشی نادرست برای ساخت عنوانی فوق‌العاده عالی دارد. متأسفانه، مانند شاهکار سینمایی پیتر ویل (به جای رمان مری شلی)، کونامی تصمیم گرفت از یک مغز غیرعادی در Mercurysteam استفاده کند و نتیجه نهایی عنوانی بسیار زیبا اما دلهره آور است که هیچ اصالتی ندارد و همچنین این واقعیت که هر یک از قطعات برگرفته از بازی های قبلی مانند دوزخ دانته یا shadow Of Colossus در مقایسه با الهام گرفتن از آنها در رتبه دوم قرار دارند.

این بسته را در یک داستان بسیار مرحله ای پر از شخصیت‌های دو بعدی و طرحی مستقیماً از کلاس نویسندگی خلاقانه مدرسه راهنمایی بپیچید و دستور العملی برای فاجعه خواهید داشت که فقط طرفداران سرسخت یا ژانر اکشن-پلتفرمر یا علاقه‌مندان به Castlevania واقعاً چنین خواهند بود. قادر به دوست داشتن خود به تنهایی برای همه افراد دیگر، فقدان اصالت، تکراری بودن و طرح داستان... به همراه برخی از تابلوهای پیام Castlevania، بدون شک از عدم تداوم و راه اندازی مجدد یکی از طولانی ترین فرنچایزهای بازی ابراز تاسف می کنند.